Mbrëmja e djeshme nuk ishte thjesht hapja e sezonit të ri të spektaklit “Big Brother VIP”, por një moment që solli një emocion të thellë dhe një dhimbje të papërshkrueshme për të gjithë ata që e njohën dhe e adhuruan Shpat Kasapin.

Ai, këngëtari i njohur shqiptar, u nda tragjikisht nga jeta më 26 nëntor, vetëm disa javë para se të bëhej pjesë e shtëpisë më të famshme të televizionit, duke lënë pas një boshllëk të madh në jetën e familjes së tij dhe në zemrat e fansave.

Mbrëmja e parë e “Prime”-t të këtij sezoni, që pritej të shënonte fillimin e një aventure të re për Shpatin, u kthye në një homazh prekës dhe një rikujtim të dhimbshëm të humbjes së tij.

Emocionet që përshkuan këtë moment ishin të paparashikueshme dhe prekën jo vetëm publikun, por sidomos bashkëshorten e tij, Selvijen, e cila për herë të parë ndau publikisht bisedën e fundit që kishte pasur me të për pjesëmarrjen në këtë format televiziv, një bisedë që sot tingëllon si një parashikim i hidhur i fatit të tij.

Në rrëfimin e saj emocionues, Selvija tregon se Shpati kishte shqetësimin më të madh për familjen e tij, për veçanërisht për djalin e tyre të vogël, Roelin.

Ai kishte menduar shumë para se të merrte vendimin për të hyrë në “Big Brother VIP”, duke pyetur me shqetësim të thellë: “Do mundesh ta përballosh mungesën time dhe të kujdesesh e vetme për Roelin, derisa unë të jem në Big?”

Kjo pyetje, që atëherë mund të kishte tingëlluar si një kujdes tipik për familjen, sot merr një dimension tjetër dhe bëhet një mesazh tragjik i dashurisë dhe përgjegjësisë që ai ndjente për të dashurit e tij.

Selvija e kujton atë moment me një përzierje humori dhe mbështetje, duke i thënë: “Patjetër… do të të kem 24/7 para syve.” Ajo nuk kishte idenë se ajo mungesë do të bëhej e përjetshme dhe se kjo bisedë do të kthehej në kujtimin më të dhimbshëm të jetës së saj.

Gjatë spektaklit, homazhi i bërë për Shpatin ishte një rikujtim i trishtë se të gjitha planet, strategjitë dhe ëndrrat që ai kishte për pjesëmarrjen në lojën televizive nuk do të realizoheshin kurrë.

Publiku u përball me boshllëkun e madh që la pas jo vetëm si artist, por edhe si njeri i dashur dhe i përkushtuar ndaj familjes së tij.

Mesazhet dhe imazhet që u shfaqën në ekran rikthyen në kujtesë prezencën e tij, energjinë dhe ëndrrat e ndaluara, duke bërë që mungesa e tij të ndihej në çdo skenë dhe në çdo reagim të banorëve.

Selvija ndau gjithashtu dhimbjen e saj më të thellë për djalin e tyre të vogël. Ajo përshkruan se çdo ditë është një sfidë për të, duke kërkuar Shpatin kudo dhe duke kuptuar se ai nuk është më aty. “Roeli rritet pa dorën tënde, dhe unë mësoj çdo ditë të jetoj me një dhimbje që nuk mësohet kurrë të shuhet,” shkruan ajo.

Ajo tregon se shpirti i saj kishte një fije shprese të pavetëdijshme, duke menduar se pjesëmarrja në “Big Brother” mund të ishte thjesht një vonesë e gjatë, një aventurë që do të vinte më vonë, por realiteti tragjik e kishte thirrur atë përballë humbjes së përjetshme.

Ndjenja e mungesës dhe boshllëkut, veçanërisht për Roelin, është e papërshkrueshme, sepse asnjë spektakël, asnjë emocion televiziv nuk mund të mbushë hapësirën që Shpati la pas.

Mesazhi i Selvijes është një rrëfim i hapur dhe prekës i dhimbjes që ndan një grua për burrin e saj të ndjerë dhe për familjen e tyre, duke treguar për publikun një anë shumë personale dhe njerëzore të humbjes.

Fjalët e saj përshkruajnë një boshllëk të padukshëm, një mungesë që ndjen çdo njeri që ka dashur dhe ka humbur dikë të afërt.

Përmes homazhit në ekran, publiku u bë dëshmitar i një mungese të thellë dhe të përjetshme, një boshllëk që asnjë spektakël televiziv nuk mund ta mbushë dhe që do të mbetet gjithmonë një kujtim i dhimbshëm, por i paharrueshëm i Shpat Kasapit.

Emocioni i natës së kaluar nuk ishte vetëm për lojën televizive, por për jetën që ndërpritet papritmas dhe për dashurinë që nuk shuhet kurrë, duke lënë pas një boshllëk të madh në familje, në fansa dhe në kujtesën e gjithë atyre që e donin Shpatin.

Në vend të hyrjes së tij në shtëpi, publiku përjetoi boshllëkun e madh që ai la pas, një boshllëk i cili tregon se dashuria, humbja dhe kujtimi janë forca më të mëdha që i mbajnë njerëzit së bashku, edhe kur ata nuk janë më fizikisht pranë.

Dhimbja e Selvijes dhe e Roelit është e paharrueshme, por ajo gjithashtu është një dëshmi e pasionit dhe përkushtimit që Shpati ka lënë pas në jetën e të dashurve të tij dhe në artin që krijoi.

Në fund, nata e parë e “Big Brother VIP” nuk do të mbahet mend për lojën, strategjitë apo sfidat televizive, por për mungesën e përjetshme të një njeriu të mirë, një artisti të dashur dhe një bashkëshorti që humbi jetën para se ëndrrat e tij të realizoheshin, duke lënë pas vetëm kujtime dhe një dhimbje që nuk mund të përshkruhet me fjalë.

Në çdo moment të këtij homazhi, emocionet ishin të thella dhe prekëse, duke treguar se humbja e Shpat Kasapit nuk është vetëm një boshllëk për familjen, por një boshllëk që ndjejmë të gjithë, një mungesë që nuk mund të zëvendësohet, dhe një kujtim që do të mbetet gjithmonë i gjallë në zemrat e atyre që e njohën dhe e adhuruan./ORAinfo/

Komento:

	Komenti