Sot, Shpati u përcoll për në banesën e fundit, duke lënë pas një boshllëk të thellë në zemrat e shumë shqiptarëve, të cilët e deshën dhe e vlerësuan si një artist të madh dhe një ikonë të muzikës shqiptare.

Jeta e tij u ndërpre papritur, në një mënyrë tragjike, nga një sulm në zemër, teksa ai ndodhej në Itali, ku ishte nisur për të kërkuar trajtim për djalin e tij të vetëm, Roelin.

Ishte një udhëtim shprese, një mundësi për të ndihmuar fëmijën e tij, por që fatkeqësisht përfundoi në mënyrë të papritur dhe të dhimbshme.

Në një rast tragjik që e bën këtë humbje edhe më të dhimbshme, Shpati kishte lindur gjithashtu në një të dielë maji të vitit 1985.

Po në një të dielë, këtë herë nëntori, ai u përcoll për në amshim, duke krijuar një lidhje të papërshkrueshme mes dy ngjarjeve.

Në këtë ditë të errët, të shoqëruar nga lotët dhe dhimbja e thellë, ishte e pamundur të mos mendohej për mënyrën sesi jeta e tij kishte pasur një cikël të trishtuar që përfundonte po në një të dielë.

Ceremonia e varrimit ishte një moment ngushtimi dhe dhimbjeje për të gjithë ata që kishin pasur fatin ta njihnin dhe ta donin.

Në mesin e turmës së njerëzve që morën pjesë, ishte e pamundur të mos vëreje dhimbjen e madhe të të afërmve të tij më të dashur.

E shoqja, Big Mama, mezi mbante lotët. Me gjithë dhembjen që po kalonte, ajo kishte mundësinë të merrej me detajet e organizimit të ceremonisë, një detaj që tregon forcën dhe dashurinë që ajo kishte për të.

Isha një grua që po kalonte një moment të pafundm dhimbjeje, por që nuk e humbiste shpresën dhe qëndronte me forcë, gjithmonë pranë atij që kishte ndarë jetën me të.

Përkundër të gjithave, ishte gjithashtu e papritur që edhe nëna e Shpatit, Gjylymsere, mbërriti rreth orës 10:30, në mes të gjithë kësaj dhimbjeje dhe të mbërthyer nga trishtimi.

Megjithatë, ajo mbajti veten shumë fort, duke u treguar një grua e palëkundur, edhe pse dhimbja që i digjte shpirtin ishte e paimagjinueshme.

Ajo nuk shfaqi asnjë lëvizje të fortë, por kishte një forcë të pabesueshme, një forcë që e shoqëroi gjatë gjithë jetës, pavarësisht tragjedive që kishte kaluar.

Pas ceremonisë, trupi i Shpatit u dërgua për herë të fundit në skenën që e bëri të njohur për gjithë shqiptarët.

Aty ku gjithçka kishte nisur, aty ku ai kishte bërë hapin e parë drejt një karriere që do të mbetej në histori. Shpati kishte filluar si një djalë i ri, i mbushur me ëndrra dhe shpresa për të arritur diçka madhështore.

Ai kishte përballuar një rrugëtim të gjatë dhe të mundimshëm, por gjithmonë me dashuri për muzikën dhe me angazhim për t’i dhënë shqiptarëve një trashëgimi muzikore që do të jetonte përgjithmonë.

Shpati arriti të bëhet një prej figurave më të dashura dhe më të respektuara të skenës muzikore, duke lënë një ndikim të pashlyeshëm në historinë e muzikës shqiptare.

Ndërkohë, mes gjithë këtij dhimbje dhe lotëve që mbushën çdo cep të Tetovës këtë ditë, ka një detaj që kaloi pa u vënë re nga shumica, por që ka një simbolikë të thellë dhe të rëndësishme.

25 vite më parë, Shpati ishte detyruar të thoshte lamtumirë babait të tij, kur ai ishte vetëm 15 vjeç.

Ky moment tragjik e shënoi thellë atë, një dhimbje që do të përcillte gjithë jetën e tij dhe që do të kishte një ndikim të thellë në personalitetin dhe jetën e tij.

Ishte një humbje që e shkatërroi, por që gjithashtu e bëri të bëhej gjithnjë e më i fortë dhe më i vendosur për të ndjekur ëndrrat e tij.

Dhe kur erdhi momenti që, pas një çerek shekulli, Shpati u përcoll nga ky botë, jeta e kishte vendosur që trupi i tij të prehej vetëm dy hapa larg atij të babait.

Babë e bir, tashmë të bashkuar në përjetësi, pranë njëri-tjetrit, në një bashkim të heshtur dhe të shenjtë që ka një domethënie më shumë se çdo fjalë.

Ky është një akt i papërshkrueshëm i jetës dhe vdekjes, një lidhje që është më e fortë se gjithçka dhe që do të mbetet një kujtim i përjetshëm për ata që e njohën dhe e donin Shpatin.

Ai do të kujtohet për gjithçka që ka arritur, por edhe për mënyrën se si ai i dha një mësim të madh jetës dhe forcës për të kaluar çdo sfidë, pavarësisht asaj që ndodhte./ORAinfo/

Komento:

	Komenti