Ka kohë që në mendjen time rritej një dëshirë e veçantë, një ide që më shoqëronte sa herë dëgjoja këngët e Shemit.

Një dëshirë për ta takuar, për ta parë sy më sy dhe për të realizuar një intervistë që do të shkonte përtej pyetjeve formale.

Sepse këngët e tij nuk janë thjesht hite që dëgjohen dhe harrohen. Ato këndohen me ëndje, me mall dhe me një ndjenjë të thellë që depërton tek secili që i dëgjon.

Në vargjet e tyre shpesh gjen veten, kujtimet e tua, një histori personale apo një copëz jete që të rikthen pas në kohë.

Pikërisht kjo e bën muzikën e Shemit të mbetet e gjallë ndër vite dhe të mos humbasë asnjëherë peshën emocionale.

Kjo dëshirë, më në fund, u bë realitet. Takimi me Shemin ishte i natyrshëm dhe i ngrohtë, ashtu siç janë edhe këngët e tij.

Ai nuk di t’i thotë jo revistës “Kosovare”, sepse me këtë emër lidhen kujtime të rëndësishme të fillimeve të tij artistike.

Pikërisht në këtë revistë, shumë vite më parë, ai kishte dhënë edhe intervistën e parë, në një kohë kur gjithçka ishte e re, e pasigurt, por e mbushur me ëndrra dhe shpresa.

Për “Kosovaren”, siç e thotë edhe vetë, Shemi ka një mall të veçantë, sepse e kthen në një kohë të shkuar, në vitet e rinisë, në ditët kur ishte ende një tinejxher që po hidhte hapat e parë në muzikë, pa e ditur se do të bëhej një emër kaq i dashur për publikun.

Biseda jonë rrjedh natyrshëm dhe ndalet në vitet ’90, një periudhë që për Shemin ka qenë e artë dhe jashtëzakonisht e ngarkuar me koncerte e udhëtime.

Në atë kohë ai ishte kudo nëpër Evropë, duke performuar para shqiptarëve të mërgatës dhe jo vetëm, duke sjellë muzikën dhe emocionin e tij në skena të ndryshme.

Një pjesë e rëndësishme e asaj periudhe lidhet me bashkëpunimin me Ganimete Abazin, të njohur nga të gjithë si Gana. Të dy së bashku ndanin skenën, udhëtimet, lodhjen, por edhe gëzimin e suksesit dhe dashurinë e publikut.

Kur e pyes për ndonjë kujtim nga ajo periudhë, Shemi buzëqesh, sikur të gjitha momentet t’i vijnë njëherësh në mendje.

Ai thotë se me Ganën ka aq shumë kujtime saqë e ka të vështirë të veçojë vetëm njërin. Megjithatë, mes gjithë atyre ngjarjeve, një episod i veçantë i ka mbetur i pashlyer në kujtesë.

Gjatë një koncerti, në një moment plot energji dhe spontanitet, Gana ia kishte hequr kapelën nga koka dhe e kishte hedhur në publik.

Reagimi i Shemit kishte qenë po aq i papritur dhe humoristik, pasi ai, në shenjë shakaje dhe loje skenike, e kishte “hedhur” edhe Ganën drejt publikut, duke shkaktuar të qeshura dhe duartrokitje të shumta.

Këto kujtime, të treguara me thjeshtësi dhe sinqeritet, dëshmojnë jo vetëm për një periudhë të suksesshme artistike, por edhe për një kohë kur muzika ishte mbi gjithçka, kur skena ishte vendi ku lindnin histori të bukura, miqësi të forta dhe emocione të vërteta.

Takimi me Shemin nuk është thjesht një intervistë, por një udhëtim pas në kohë, një rikthim në vitet kur këngët e tij filluan të bëhen pjesë e jetës sonë dhe vazhdojnë të mbeten të tilla edhe sot./ORAinfo/

Komento:

	Komenti